از نظر علمی، کار آسانسورها با انرژی است. برای اینکه از طریق راه پله از همکف به طبقه 18 بروید، شما باید وزن بدن خود را در خلاف جهت نیروی رو به پایین گرانش حرکت دهید.
انرژی که شما در این فرآیند صرف می‌کنید، اغلب به انرژی پتانسیل تبدیل می‌شود، بنابراین بالا رفتن از پله‌ها باعث افزایش انرژی پتانسیل و پایین آمدن از پله‌ها باعث کاهش انرژی پتانسیل شما می‌شود.
این مثالی از قانون حفظ انرژی در کنش است. شما در واقع انرژی پتانسیل بیشتری در بالای یک ساختمان در مقایسه با پایین دارید ، حتی اگر احساس متفاوتی نداشته باشید.
برای یک دانشمند، یک آسانسور، به سادگی وسیله‌ای است که انرژی پتانسیلی فرد را افزایش یا کاهش می‌دهد بدون این که خود فرد نیاز به تامین آن انرژی داشته باشد. هنگامی که بالا می‌روید اسانسور به شما انرژی پتانسیل می‌دهد هنگامی که پایین می‌روید انرژی پتانسیل شما را می‌گیرد.
در تئوری، این به اندازه کافی ساده به نظر می رسد.آسانسور نیاز به استفاده زیادی از انرژی ندارد، زیرا همیشه همان اندازه که پایین می‌رود برمیگردد. اما متاسفانه، آن قدرها هم ساده نیست.
اگر تمام آسانسورها یک بالابر ساده با یک اتاقک باشد که توسط قرقره حرکت کند، برای بالابردن افراد از مقادیر قابل توجهی انرژی استفاده می‌کند، اما هیچ راهی برای بازگشت انرژی وجود ندارد. هنگامی که افراد پایین برمیگردند انرژی به سادگی با اصطکاک کابل ها و ترمزها از بین می‌رود.
